Voorgevels

02-11-2018 Fictie
Auteur: Nancy Bastiaans

Het bijzondere tietengebouw was uit het straatbeeld verdwenen en ik had een goed gevulde trui. Vanaf dat moment leek het me beter om mijn ballast meer eer aan te doen en ze borsten te noemen. Behalve de ronde vormen kwam ook een lichte vorm van volwassenheid aan de oppervlakte. Zo zwoer ik beroemdheden af en werd verliefd en hoe. Na een paar weken meldde hij, dat hij ging studeren in de grote stad en geen tijd had voor een vriendin. Tranen met tuiten en de onzekerheid sloeg toe. Was ik niet leuk genoeg, niet knap genoeg, lag het misschien aan mijn ...?

Een nieuwe vlam kwam op mijn pad en hij bleef. Knap en zeer gewild bij man en vrouw. Dat deerde mij niet. We waren verliefd en het was voor het leven, dat wisten we zeker. Net als zijn vader bezat hij een bijzonder muzikaal talent. Dat bleef niet onopgemerkt. Hij werd wat ik had afgezworen: een beroemdheid. De eerste tekenen van zijn toen nog bescheiden roem stonden onder het raam van mijn studentenkamer in de Nobelstraat. Dames verzamelden zich daar om een glimp van mijn geliefde op te vangen. Dat was nog schattig. Later werd ik buiten ons veilige Heerlen bruusk door gretige grietjes aan de kant geduwd als hij het podium afliep. Het kwam tot een punt dat ik de concerten niet meer bijwoonde.

Op een avond liep ik naar de ingang van een zaal. Ik wist dat het concert voorbij was en ik zou vriendlief ophalen om samen nog het nachtleven in te duiken. Ik was blij dat hij al buiten stond en niet verbaasd dat er groupies om hem heen stonden. Ik naderde en hij zag me. In plaats van op mij af te lopen, wenkte hij me. ‘Dit is mijn vriendin,’ zei hij vrolijk tegen de dames. Een slanke, mooie studente draaide haar hoofd, bekeek me van top tot teen. Haar ogen vlamden. ‘ Is dat jouw vriendin, met die dikke tieten?’

Nee, beroemdheden en ik dat is toch geen match. Hoewel ik voor George Clooney misschien wel een uitzondering zou maken.