Hoe vrouwen willen dat mannen denken
13-08-2017 Weblog HoeMannenDenken
Met een verdrietig hart en stijgende verbazing heb ik tot mijn ongenoegen kennis mogen nemen van een tamelijk vileine repliek op mijn briljante betoog, een paar dagen geleden, waarin haarfijn werd uitgelegd wat er in de man-vrouw relatie zoal is misgegaan, de afgelopen decennia.
HVD-zus Yone, behept met wat nog het meest weg heeft van Freudiaanse (schoon)vader-issues, is het duidelijk niet met me eens en reageerde als door een wesp gestoken. Nogal ad hoc, lijkt het, want tussen de ad hominems en emotionele kreten door heb ik weinig argumenten kunnen ontdekken die mijn gedachten over dit onderwerp onderuit halen. Streep je de citaten, persoonlijke aanvallen en de verontwaardigde retoriek weg, dan blijven er alleen een ferm NIETES en wat ongefundeerde verwijten over.
Het gebrek aan bronnen die mijn beweringen zouden moeten ondersteunen, stoort haar. Yone is een beetje lui, of slachtoffer van haar voortvarendheid. De maatschappelijke discussie over de feminisering van het onderwijs kan haar toch onmogelijk ontgaan zijn? Google geeft 91,7 miljoen resultaten op “echte man”. 521.000 op “waar is de echte man”. Kom op, Yone. Beetje flauw om de bron van mijn inspiratie af te spiegelen als de verzuchting van een enkele vrouw, die je en passant met “wat ze naar alle waarschijnlijkheid bedoelde … etc” nog volkomen uit de lucht gegrepen motieven toedicht ook. Flauw en onkies.
Je vraagt je in je broddelwerkje onder andere af of ik wel begrijp wat mijn geschetste beeld zegt over het “fenomeen” (eh… dank je?) man. Of ik wel begrijp dat ik de man afschilder als een hopeloos watje, een blij kwispelende Golden Retriever, iemand die als was in de handen is van doorgedraaide, shagrokende feministen. Jazeker besef ik me dat, Yone. Dat is het punt. Hoewel niet het hele punt.
Mannen zijn namelijk niet de enige slachtoffers en/of watjes. Ook de vrouwen die “hardhandig uit hun natuurlijke habitat (keuken en slaapkamer) werden gesleurd, of ze wilden of niet” hebben zich door de tuinbroekbrigade laten overrompelen. En als ik zeg dat “de feministische doctrine zich heeft genesteld in het gezonde verstand”, ga ik ervan uit dat zelfs vrouwen over gezond verstand, hoe gecompromitteerd dan ook, beschikken. Velen hebben onder maatschappelijke dwang moeten emanciperen en zijn daarna vergeten dat ze er eigenlijk helemaal geen zin in hadden. Treurig.
Ik begrijp je emotionele uitbarsting, heus. Het kan pijnlijk zijn om met een harde waarheid, verpakt in stevige hyperbolen, geconfronteerd te worden. Het is jammer dat die pijn resulteert in onzorgvuldig lezen en een navenant onzorgvuldige repliek. Lezen, overdenken, nog eens lezen en dan een overwogen antwoord schrijven, graag. Je publiek verdient het. Jij verdient het.
Mocht je het dan nóg niet met me eens zijn, dan verneem ik met oprechte interesse waarom niet. Maar bespaar mij en de rest van de wereld je groteske verontwaardiging. Als je niet wilt weten Hoe Mannen Denken, dan stel ik voor dat je met mijn HMD-collega “ik-bak-taarten-met-de-kids” Maurits, voortaan ook wel bekend als “mag-ik-een-teiltje” Maurits, een nieuw blog opstart.
“Hoe vrouwen willen dat mannen denken” lijkt me een geschikte werktitel.