Over rolpatronen, recepten en de weg naar het bevroren mannenhart

03-10-2017 Weblog HoeMannenDenken

Nog niet zo lang geleden vormden klassieke rolpatronen nog het fundament van onze beschaving. Het onzalige idee dat jongetjes, mochten ze de behoefte voelen, ook best in een fleurig outfitje het schoolplein opgestuurd konden worden, lag nog ver en veilig achter de grenzen van de normaliteit. Meisjes droegen rokken en jurkjes. Hen werd geleerd lief te lachen, tot de tijd daar was om een betrouwbare, solide man aan de haak te slaan. Mannen verdienden daarna de kost en vrouwen zorgden voor het huishouden en het kroost. Het leven was simpel en overzichtelijk.

Die tijd is gelukkig (!) grotendeels voorbij. Het moet voor die ouderwetse mannen geen pretje geweest zijn om – na een dag hard werken – thuis een rood aangelopen, zwetende vrouw aan te treffen, met een schort vol vetvlekken om haar middel geslagen, een stofvod om haar hoofd geknoopt en roerend in een pan dampende erpels. Het laatste wat je na een dag kostwinnen wilt aantreffen, is een humeurig, doodvermoeid vrouwmens met een schare jengelend nageslacht rond haar rokken, die ze met een schuimspaan met wisselend succes van zich af probeert te slaan.

Simpel en overzichtelijk, maar niet aantrekkelijk. Zelf geef ik de voorkeur aan de dampende, seksueel agressieve diva in negligé die mij des avonds hunkerend opwacht. De laatste exemplaren van de eerstgenoemde soort worden in de Bible Belt nog in stand gehouden, maar in het moderne achterland zijn ze zo goed als uit beeld verdwenen. Nogmaals, gelukkig maar.

Het was in deze rolverdeling niet verwonderlijk, maar wel betreurenswaardig, dat het bereiden van voedsel in het takenpakket van vrouwen is geslopen. De meeste vrouwen konden – en kunnen – niet koken, of zijn niet bereid daar ook maar een greintje energie in te steken of aandacht aan te besteden. Dat is de reden dat ik zo’n drie of vier keer per week met potten en pannen in de weer ben. Je wilt ook wel eens iets lekkers eten, in plaats van een smakeloze prak vol essentiële voedingsstoffen en niks meer dan dat. Vorige week heb ik in een vlaag van inspiratie eens wat nieuws geprobeerd: romige spinaziesoep met stukjes gegrilde zalm. Het recept van dit – geen valse bescheidenheid hier – meesterwerkje wil ik jullie niet onthouden.

Benodigdheden:

6 ons spinazie
een ui
driekwart liter bouillon (kip of groente)
koksroom en/of volle melk
klontje boter
olijfolie
witte bloem
een moot zalm
peper, zout, dille, citroensap en die bruine rommel die oma vroeger over de boontjes gooide

Voorbereiding:

Laat de oven alvast voorverwarmen op 220 graden.
Bik een ovenschaal, een koekenpan en een soeppan los uit de samengeklonterde massa vaat op het aanrecht, laat deze drie dagen weken in kokend sop, dan borstelen en afspoelen en hopen/ bidden dat je hiermee alle vleesetende bacteriën te pakken hebt.
Was en spoel de spinazie tenminste drie keer in koud water, om in ieder geval de helft van het zand te verwijderen. Of bespaar jezelf een bezoek aan de tandarts en een hoop frustratie en koop het voorgewassen.
Hak de ui in blokjes en vis de bruine stukjes eruit. Of: pel de ui en hak ‘m dan in blokjes. Vis dan de vingertopjes eruit.
Bereiding:

Leg de zalmmoot op een met olijfolie ingevette ovenschaal, beetje olijfolie en citroensap erover, besprenkel met peper, zout en dille en schuif de schaal in de oven.
Zet een pan met driekwart liter water en een bouillonblokje naar keuze op het vuur.
Smelt de boter in de koekenpan en mik de gehakte ui erin. Op gematigd vuur bakken tot de blokjes zacht zijn, tien minuten tot een kwartier ongeveer.
Handje voor handje de spinazie erbij tot die is geslonken. Peper, zout en bruine rommel naar smaak erbij.
Overtollig zout en peper met een lepel verwijderen. Adviseer je man of vriend de dopjes voortaan goed vast te schroeven. Negeer protesten dat jij degene bent geweest die de vaatjes voor het laatst in je handen hebt gehad.
Strooi één of twee eetlepels bloem over het mengsel. Omscheppen tot er een vaste massa ontstaat. Laat nog een paar minuten zachtjes bakken om de bloem te garen.
Gooi de inhoud van de koekenpan in de inmiddels kokende bouillon. Het is handig hierbij niet teveel te spetteren en als gevolg derdegraads brandwonden op onderarmen en gezicht op te lopen. Laat nog 10-15 minuten koken.
Haal ondertussen na twintig tot dertig minuten de ovenschaal met de zalm uit de oven.
Houd je handen tien minuten onder koud, stromend water, ruim de troep op de keukenvloer op, koop een nieuwe ovenschaal, herhaal stap 1, trek ovenhandschoenen aan en herhaal stap 8 na twintig tot dertig minuten.
Als je tussen stap 7 en 9 de soeppan niet van het vuur hebt genomen: koop een nieuwe pan en herhaal stap 2 t/m 7.
Als je tijdens stap 10 de zalm vergeten bent, dan flikker je ‘m maar met schaal en al in de vuilnisbak, want die heb je eigenlijk toch niet nodig.
Giet wat room en/of melk in de pan en pureer het hele zootje met een staafmixer.
Verwijder de groene drab uit je ogen, van de muren, uit de afzuigkap, van de vloer en uit je bilnaad.
Neem een douche en ga een frietje halen.

Eet smakelijk! Enne… dames? In tegenstelling tot wat algemeen aangenomen wordt, gaat de liefde van de man niet door de maag, maar zo’n twintig centimeter ten zuiden ervan. Niettemin helpt een smakelijke maaltijd wel het vuur in de echtelijke sponde weer op te laten vlammen. Doe hier dus je voordeel mee.