Onderwijsverneuking en Oostvaarders onheil
02-04-2018 Terugblik, Schrijverspunt
De afgelopen maand rolde ik van de ene verbazing in de andere. Denk nooit dat je het allemaal wel gezien hebt, want dan zit je er naast.
In wiens onzalige hoofd het plan post heeft gevat weet ik niet, maar er zit weer een onderwijsvernieuwing aan te komen. Het werd tijd: leraren en leerlingen hadden de puinhopen, werkdruk en andere ellende van de vorige keer alweer bijna achter de rug. Je zou eens ergens aan wennen. Of ermee leren leven.
Zelf ben ik het slachtoffer van de Mamoetwet, dus mensen die nog ouder zijn dan ik halen hun neus voor het beetje kennis dat ik heb opgedaan op. Vergeleken hen weet ik geen klap. Zij moesten jaartallen stampen, de wortel van honderdtwaalfenhalf tot op dertig decimalen uitrekenen, uit hun blote hoofd! Ze moesten Tjierkutsteradeel en Rampestampersgat op de kaart aan kunnen wijzen. En als je het niet wist kreeg je geen puntenaftrek, maar een pak op je donder. Met een zweep!
En wij? Wij kozen pretpakketjes en weten nu niet eens meer hoe Mammoetwet gespeld moet worden! Aldus mijn vader. Die had rare ideeën en kon nogal overdrijven, dus het kan zijn dat er hier en daar wat bezijden de waarheid of mooier gelogen opgetekend is. Ik heb het van niemand vreemd, zullen we maar zeggen.
Waar was ik? Owja, onderwijsvernieuwing. Er zit er weer een aan te komen en deze beloofd wat, zeg!
“Er moet in het onderwijs meer aandacht komen voor sociale vaardigheden, in plaats van alleen maar het overdragen van kennis.”
O, zoete Jezus... sociale vaardigheden leer je thuis, van ouders, broers en zussen, vrienden en vriendinnen, en in binnen- en buitenschoolse activiteiten, toch? Moet dat nu al onderwezen worden? Gooien we alles dan maar op het bordje van de leraar? De Brittjes, Manen, Chelseas, Jeikes en Jorten van de toekomst zullen nog minder weten dan ik, maar zullen wel in staat zijn elkaar op een heel charmante manier niks te vertellen. Ik voorzie een wereld vol lifestyle coaches, influencers en office managers. Ze zullen hun job title niet kunnen spellen, maar dat mag de pret niet drukken.
Dat we op dat gebied al langer op het verkeerde pad zijn, lieten, onder andere, de toestanden rond de Oostvaardersplassen wel zien. Al jaren laten ze daar de “natuur” hun gang gaan, door die beesten niet te voeren als er te weinig voedsel is. Zo blijft de populatie op het niveau van wat het gebied aan kan. En blijft het gezond, omdat de zwakkeren de genenpool verlaten. Zachte eitjes uit de randstad kunnen dat niet aanzien.
Bevlogen zijn ze wel, die dierenliefhebbers met hun balen hooi, dat moet je ze nageven. Dat die beesten door dat overvoeren in tijden van schaarste net zo goed ellendig aan hun einde komen, weerhoudt ze niet om die balen over het hek en in het bakkes van politieagenten die daar de boel bewaken te gooien. Wat een opwinding.
Stervende dieren is geen leuk gezicht en er is inderdaad wat te zeggen over de argumenten van de actievoerders. De Oostvaardersplassen is een afgesloten gebied. Ze kunnen geen kant op, dus als het eten op is, kunnen ze niet verder trekken naar een gebied waar nog wel wat te vreten valt. Feitelijk is het een gouden kooi, maar dan, af en toe, zonder eten. En dan gaan er een paar dood.
Wat je er ook van vindt: balen hooi over het hek gooien waar die beestjes ook aan dood gaan, lijkt me niet de oplossing. De parkbeheerders bezweren dat ze al te ondraaglijk lijden willen voorkomen. De dieren die het niet zullen redden worden voortijdig geëuthanaseerd, wat een eufemisme is voor af knallen. Dat lijkt me humaan genoeg. Dit soort hysterie lijkt me meer op zijn plaats bij de ingang van een varkensstal. Of voor het huis van Frans Bauer.
Ik kan me voorstellen dat je met het wildbeheer van de Oostvaardersplassen niet eens bent. Nogmaals: de argumenten snijden hout, soort van. Wat me tegenstaat is de welhaast psychotische passie waarmee die argumenten naar voren gebracht worden. Waar is het beschaafde discours toch gebleven?
Ja, laten we vooral het onderwijs maar weer een keer “vernieuwen”. We hebben rock bottom nog lang niet bereikt.