Ouder worden
03-10-2018 Column
Auteur: Jan Nicolas
Als ik huiswaarts tuf passeer ik er weer een; zo’n supersenior. Het zit er hier aan de Costa Blanca vol mee. Voor de ingang van het plaatselijk benzinestation leunt hij achteloos tegen zijn 1000 CC motor van een of ander onduidelijk Chinees merk, net iets te strak in het zwarte motorpak, de glimmende integraalhelm nonchalant wiebelend op de 100 liter benzinetank. Zijn vrouw, ook in tenue, met een achterwerk als een kathedraal, verdwijnt juist naar binnen, waarschijnlijk even naar het toilet.
Ik weet niet wat het is, maar ik kan er niet meer tegen. Toegegeven, ik ben ook geen twintig meer en heb zelf ook een motor, maar dat is om praktische redenen. Mijn dagen zijn vaak al te kort en dan wurm ik me op twee wielen nét even makkelijker door het steeds drukker wordende verkeer dan op vier. Maar steeds vaker zie ik mannen van rond de 65 met een leren jasje, een Arafatsjaal en een zonnebril op de halfkale knikker. Of met een overjas tot op de enkels en een 'koiboi' hoed, waar dan zo’n enge grijze staart onder vandaan piept. Het type overjarige hippie zeg maar.
Helemaal eng wordt het als ze in een niets verhullend strak tricootje half dood op een racefiets zitten en met alle risico's van een spontane hartverzakking de alom aanwezige heuvels op zwoegen. Na elke 'beklimming' kotsen ze bloed, onderwijl de knieën strekkend. Met van die enge magere compleet van elke haar ontdane beentjes, in zo’n kort zwabberbroekje. Het liefst in een truitje van Loto of Astana, want "misschien denken de mensen dan wel dat ik een 'echte' ben."
En wat te denken van de voor elk voetgangersstoplicht doorjoggende half dode marathonmongolen. Die al beginnen met hijgen als ze hun veters hebben strakgetrokken en met een van pijn vertrokken gezicht na 500 meter weer huiswaarts keren. Omdat het vandaag even niet zo lekker ging. Of opa die met de door de kleinzoon afgedankte skeelers zo nodig halsbrekende capriolen moet uithalen in een hip-hop outfit. Het liefst in de kleur lila. De übersenior die in het café met een kleurig 'fuck dit' of 'fuck dat' t-shirt onder een colbertje, compleet doorgefitnessed, afgetraind en uitgemergeld zijn calorie-arm biertje nuttigt.
"Ik ben dan wel 68, maar van binnen nog een jongen van 17 hoor…" Sodemieter toch op man. Je bent gewoon een ouwe lul geworden, alleen weiger je het toe te geven. Om te pissen slik je driemaal daags een pilletje en om niet compleet seniel te worden gooi je er ook nog wat anti alzheimer tabletten achteraan. Als je dan zo nodig jong wilt doen, zet dat glas dan neer en ga buiten een paar bushokjes in elkaar trappen.
Waar komt dat toch vandaan, dat wanhopige, pathetische verzet tegen het ouder worden? Wat is er mis met ouder worden? Het is vanaf je geboorte een zekerheidje. Je wordt ouder en je gaat dood. Echt waar. Niets, maar dan ook helemaal niets tegen te doen. Waar is de tijd gebleven dat je als oudere met ere in kon dikken in een pak met vest, drie keer per dag een verse Elisabeth Bas bolknak tussen de lippen kon schuiven, na vijven het avondblad kon pakken en veel oude jenevers uit die fles met dat verzilverde schenktuitje kon nuttigen?
Nee, er moet nu ‘eindelijk genoten worden’. Bijvoorbeeld door de door mij ontwaarde motormuis, op z’n minst met vage plannen voor een wereldreis, schat ik zo in. Met zo’n vrouw die daar eigenlijk helemaal geen zin in heeft, maar dat geneuzel over avontuur en alles eruit halen wat erin zit al heeft aan moeten horen sinds hij van kantoor z’n eerste uurtje arbeidstijdverkorting kreeg toebedeeld.
En ze zal het hem inpeperen onderweg, totdat hij na 25 kilometer, als ze voor de tiende keer moet pissen, de motor aan de kant gooit, haar voorraad Teena Ladies over het wegdek smijt en brult dat hij “NU een keer echt wil LEVEN!!!!!” Ik knik hem minzaam toe bij het passeren, hij heft nonchalant zijn hand in de oeroude motorgroet. Nog een paar jaartjes wachten en dan heb ik ook zo’n motor. Nu mijn vrouw nog zo gek krijgen dat ze achterop kruipt.
Meer van Jan lezen? jannicolas.nl